Sinterklaas komt aan op de Nijl

“Donderdag komt Sinterklaas met zijn boot aan op de Nijl. De échte, heus geen hulpSint. En op vrijdag viert Sinterklaas zijn feest op de Residentie van de Nederlandse Ambassadeur. Alle Nederlandse kinderen die in Egypte wonen zijn uitgenodigd. Zin om mee te gaan?”

Dat laten we ons geen tweede keer zeggen. Dat deze oude man het elk jaar opnieuw presteert om vanuit Spanje Nederland te bereiken vinden we een niet te overtreffen prestatie. Maar dat hij het dan ook nog eens de Nederlandse kinderen in Egypte bezoekt….. daar worden we even stil van.

“Sinterklaas wil graag zijn kameel –ook Sint past zich aan- meenemen op de boot. Maar dat vinden de Egyptenaren net iets te gortig” probeert Mirjam serieus te vertellen. Het lukt haar niet om te verhullen dat ze dit een hilarisch idee vindt. Onbegrijpelijk, vinden wij, want onderweg naar Caïro hadden we allerlei soorten dieren op een pick-up of open vrachtwagen vervoerd zien worden. Jonge veulentjes, grote koeien in een open bakkie. Schapen op de achterbank in de auto. Zelfs kamelen worden op een pickup vervoerd in hun herkenbare lighouding (op de knieën). We speculeren er op los en concluderen na een paar wijntjes dat het niet aan de kameel ligt, of aan het bootje of aan Sinterklaas, maar dat een Egyptenaar gewoon bang is van water.

Tijdens een ritje in de auto van Mirjam kwamen we uit bij een ondergelopen weg. Mirjam geeft gas, het water slaat over de motorkap en met grote golven spat het water onder de banden vandaan. Het water maakt ons kleine kinderen en gierend van het lachen bereiken we de overkant. Niet in de gaten hebbend dat enkele spatjes de omliggende auto’s hadden bereikt. Toeterende en zwaaiende mannen roepen ons vanuit hun passerende auto woedend toe. Mirjam reageert laconiek en zwaait lachend terug. Het werkt! De boze blikken ontdooien en veranderen in een vriendelijke lach. Ze vertelt dat ze een Egyptenaar alleen behoedzaam ziet rijden als er water op de weg ligt. Met een grote boog rijden ze er omheen om daarna weer vol gas weg te sprinten. Water op de weg veroorzaakt snel kilometers aan file.

Op een boot vol pieten, -enigszins onthand- zonder kameel, komt Sinterklaas op de Nijl in Caïro aan. Een hele zwerm Nederlandse kinderen zwaait Sinterklaas toe en zingt uit volle borst de liedjes waar Sint jaarlijks zo van geniet.

De Egyptenaren die zich toevallig op dezelfde plek ophouden kijken geamuseerd toe en worden door de zwarte pieten niet overgeslagen. De meest avontuurlijke eters happen toe en krijgen van de piet een volle hand pepernoten en schuimpjes. Anderen slaan beleefd af en kijken toe hoe de eerste pepernoten voorzichtig geproefd worden.

Sinterklaas spreekt ons op de kade toe en nodigt ons uit om samen met hem een tochtje op de Nijl te maken.

Na dit tochtje gaat hij mee naar de school van Sarah, de dochter van Mirjam. Hier wordt Sint verrast met toneelstukjes en voordrachten en worden de surprises die de kinderen voor elkaar hebben gemaakt uitgepakt. Waarschijnlijk heeft de Sint daarna nog een lange nacht te gaan, want de volgende ochtend zijn de schoentjes in Huize Mirjam goed gevuld.

Fris en monter (hoe doet hij dat toch??) komt hij die middag aan op de Residentie van de Nederlandse Ambassadeur. Deze keer dan eindelijk op de rug (of op de bult?) van een kameel. We zijn net te laat (opgesloten door het verkeer) om deze bijzondere aankomst persoonlijk te zien. Mirjam praat ons enthousiast bij over dit spektakel. Sint heeft in de tuin van de Residentie, samen met zijn Pieten een leuke act gedaan over “Trots op Nederland”. Dit werd binnen een mummie van tijd: “Trots op de Ambassadeur!”

De middag vult zich met leuke stukjes die verzorgd worden door de Nederlandse kinderen (170 stuks …). De dochter van Mirjam doet mee met een ingewikkeld dansje. De dagen voor dit optreden heeft zij dit verschillende keren thuis geoefend. Het optreden verloopt op rolletjes.

Sint geniet zichtbaar.

Opeens wordt de Ambassadeur streng. “Sinterklaas, het is tijd om te stoppen. Wat vind u ervan om afscheid te nemen van de kinderen en om daarna met mij een kopje thee te drinken?”

Sint slaat deze uitnodiging niet af, maar gaat pas naar binnen als hij van alle kinderen persoonlijk afscheid heeft genomen met een kadootje.