Opeens gaat het snel. Een maand voor ons vertrek hadden we nog gevoel van ruimte, maakten we nog nieuwe plannen. Nu we de laatste weken zijn ingegaan is dat gevoel weg en is alles gericht op het afmaken van dingen waar we mee bezig waren. Opeens is een ijzeren discipline ontstaan waarin we alleen nog maar afstrepen. En het tempo waarin we nu leven ligt hoog. Het lijkt misschien wel op een beetje op vakantiestress.
Tot 1 oktober zijn we allebei nog aan het werk. Daarna een paar dagen de tijd om van de werkauto van Emiel een reisauto te maken. Om ons huis op te leveren aan de nieuwe bewoner. En tussendoor hebben we een aantal momenten gepland waarin we nog even met vrienden en familie samen kunnen zijn.
Zijn wij klaar voor de reis?
We verlangen er inmiddels erg naar om te kunnen vertrekken. We zijn er al lang mee bezig en willen het nu eindelijk eens gaan zien en meemaken.
De dagen tellen af. Kijkend naar de lijst "things to do" hopen we op erg lange dagen. Volgen we ons gevoel, dan kan het niet snel genoeg gaan.
We zijn gewoon kneiterdruk en verheugen ons erg op de leuke momenten die we nog hebben voor ons vertrek!
Met Buca gaat het goed. Dank voor de belangstelling die Buca na "het slootincident" heeft gehad.
Ze kwam vrijwel ongedeerd uit de greppel. Met een gloednieuw knipperlichtje, een snorkel en een kusje voor de schrik staat ze er weer fier bij!
Wij denken dat ze er klaar voor is. Emiel is nog druk bezig om haar beautycase te vullen. Welk gereedschap nemen we mee, hebben we voldoende onderdelen en andere zaken om haar op te lappen, mocht dat ooit (hopelijk nooit) nodig zijn.
Een zee van tijd en toch verdrinken in een gebrek aan tijd
Doordat we opeens 3 maanden uitstelden hadden we opeens tijd over. Dat zou je toch verwachten??
Even was dat ook zo. De eerste weken waren druk en stressvol vanwege de teleurstelling, onzekerheid en het regelwerk. Het plotselinge uitstellen (vanwege deze reden) leverde niet alleen tijd op, maar kostte ook veel tijd.
Daarna hebben we een paar weken gebaad in tijd en hebben we tijd genomen voor iets waar het afgelopen jaar weinig ruimte was: het bezoeken van vrienden.
En wat er vervolgens gebeurde: de tijd creeerde nieuwe wensen waar we aan toegaven. Een soort toegift op onze -toch al- omvangrijke voorbereiding, met als ontstellende eindresultaat: gebrek aan tijd.
Stelletje idioten dat we zijn!!
Een ervaren reiziger mailde ons: “Als jullie nu nog geen paniekaanvallen hebben, zijn jullie niet normaal. Maar die zijn 20 kilometer na vertrek over !”
Op de volgende pagina’s lees je:
* We stelden onze reis uit….
Op een zondagochtend wandelde de waarnemend dierenarts van Emiel onaangekondigd ons huis binnen, barstte in snikken uit en vertelde vervolgens dat ze haar baan ging opzeggen met een geplande vertrekdatum die gelijk stond aan onze oorspronkelijke vertrekdatum.
Klik hier voor het hele verhaal... We stelden onze reis uit.....
* Saskia reist met 12 paarden naar Beijing
"Heb je zin om mee te helpen met het wegbrengen van een paar paarden?"
“Oh, leuk, wanneer ?”
“Het komend weekend, … naar Beijing”
Klik hier voor het hele verhaal... Saskia reist met 12 paarden...
* Onze beestenbende is verhuisd en maakt het goed.
De twee katten zijn elkaars buren geworden en schildpad Carl voelt zich na een uitgebreide rondleiding door Berlijn kiplekker in zijn nieuwe stad.
En de kabouters…..
Klik hier voor het hele verhaal….Onze beestenbende is verhuisd en maakt het goed
