Fietsen in Damascus
“Geniet je wel van het uitzicht” schreeuwt Emiel naar Saskia, die slechts een meter voor hem fietst.
Saskia hoort het amper.
We fietsen door een smal straatje. Saskia wijkt op dat moment uit voor een houten kar met handelswaar, wordt ingehaald door een toeterende taxi, ziet vanuit haar ooghoeken een ezelkar wegschieten en ziet tot haar grote schrik dat een tegenliggende auto in hoog tempo op haar afrijdt.
“Dit was toch ook nog éénrichtingsverkeer?” Saskia is de enige die er van schrikt. Alles wat zich voortbeweegt op die plek plakt zich vast aan het wijdste puntje. Het toetert, zwaait, kletst rustig verder en rijdt weer door.
“Heb je het nou gezien?” hoort ze Emiel nog eens roepen. “Wat?” schreeuwt ze terug. “Het riool, zie je die drijvende bruine smurrie aan de rechterkant? Dat is het open riool van Damascus!”
We worden omringd door chaos, schrale huisjes, loshangende electriciteitsdraden, afval-heel veel afval, kleine kinderen in schooluniform, modderwegen met diepe kuilen, waslijnen met versleten, kleurloze kleding.
Over 5 km wacht het oude Damascus op ons, een mooie Oosterse stad. Een stad waar je wegdroomt en waarin je waant onderdeel uit te maken van het sprookje van duizend-en-één-nacht. Dat lezen we in de reisboeken en horen we van bezoekers die ons voorgingen. Om er te komen moeten we eerst een vuilnishoop overbruggen.
“Kom, gauw weg hier!” roept ze nog naar Emiel. Maar wegkomen lukt niet. Elke meter vooruit levert een nieuw hachelijk moment op. Verkeersregels hebben in Syrië de waarde van een suggestie, flexibiliteit (wijk uit en rem als je daarmee een botsing voorkomt) is de basisregel van het voortbewegen.
Althans.. zo komt het op ons over.
Lukt het om je daar op in te stellen, dan is het opeens leuk om te fietsen. De tweede dag krijgen we er al schik in.
De oude stad is mooi. De soukh (markt) is betoverend. Oosterse kleding, mooie stoffen, lekkere geuren. De christelijke wijken, de islamitische wijk, van oorsprong sterk gescheiden stadsdelen, worden door smalle bochtige weggetjes en doorgangen in elkaar verweven.
Het nationaal museum is voor ons bijna een bezoek aan onze oude vrienden. De schatten die op de oude opgravingen zijn gevonden, worden hier tentoongesteld. Ook het bezoek aan de moskee, binnen de islamitische wereld is dit de 3e heiligste plek na Mekka en Medina, maakt indruk.
Maar we worden niet gegrepen door de stad. De stad houdt ons niet vast en na een kort bezoek laden we onze fietsen weer in. Op weg naar onze laatste bestemming in Syrië: Bosra!
