Op een zondagochtend wandelde de waarnemend dierenarts van Emiel onaangekondigd ons huis binnen, barstte in snikken uit en vertelde vervolgens dat ze haar baan ging opzeggen met een geplande vertrekdatum die gelijk stond aan onze oorspronkelijke vertrekdatum.

Dat bericht hebben we verbijsterd aangehoord en hebben ons vervolgens de rest van de dag als zombies voortbewogen. We waren zo gefixeerd op ons vertrek, met nog slechts een paar weken te gaan. De optelsom was makkelijk te maken, maar moeilijk te verteren: Emiel wil op reis + heeft geen vervanger = voorlopig niet op reis!

Maar de tik werd niet alleen door ons gevoeld. Ook voor de collega’s en medewerkers van de praktijk was dit een aanslag en we kwamen in een onbehaaglijke spagaat terecht.

Lukt het om snel een waarnemer te vinden, aan te stellen en in te werken?

Gelukkig bleek dat onder grote druk, graniet vloeibaar wordt! De vervanger is gevonden en aangesteld en draait inmiddels volop mee. 

Voor onze reis had het natuurlijk ook gevolgen. Later vertrekken betekende dat we zouden gaan reizen in Siberisch winterse temperaturen. En wij, we zijn niet op zoek naar winterse ontberingen, hadden dáár geen zin in.  

Het omgooien van de route was een "makkie": een weekend 'en nog wat' internetten, onderzoeken hoe we de route aan konden passen en klaar waren we! Een alternatieve route was gevonden. En eerlijk gezegd vonden we dit stukje weer leuk spannend: lukt het om een alternatief te vinden voor ons plan.